یک لطف دیگر در حق دختران!!!

حتما شنیدین که پسران کاکل زری(؟) در کنکور امسال 40درصد سهمیه ی پسر بودن دارند!

آخه می دونید نه اینکه پسرا همیشه دچار یک سری محدودیتها بودند و در طول تاریخ همیشه مظلوم واقع شدند!!!!!!به همین خاطر بهشون سهمیه کنکور اونم 40 درصدی دادند تا این دخترا که اینقدر دستشون بازه و غیر از ادامه تحصیل کارای زیاد دیگه ای می تونن بکنن برن دنبالشون و اینقدر محیط دانشگاهها رو اشغال نکنن!!!!!

میدونم این کار محاسن زیادی هم داره اما به نظر شما چه عواقبی در آینده خواهد داشت؟

 

 

عمه ی سادات سلام علیک              روح عبادات سلام علیک

روزتون مبارک 

بالاخره از بین این همه روز یکی هم مال ما شد خوشحال باشیم و امیدوار انگار داریم دیده می شیم!!!!!!!!!!!!

 

حتما برای شما هم این سوال پیش اومده که چرا زنان ایرانی در بعضی از زمینه ها ( البته قبلا حالا که دیگه نه) از زنان بعضی کشورای دیگه جاموندن یعنی خلاصه از نظر علمی عقبند؟

درجواب اول یه خبر تاسف برانگیز براتون میگم:

 طبق آمارها اولین چیزی که توی یه شهر بعد از تاسیس دانشگاه زیاد میشه کتاب فروشی های اون شهر اما توی ایران وقتی یه دانشگاه تاسیس میشه پیتزا فروشی های اون شهر زیاد میشن؟!!!!

شنیدین میگن:حجاب مانع پیشرفت است. خارجیها که بی حجابند پیشرفته تر و با سوادترند؟!؟

مرکز علم و دانش دانشگاه است و اگر یادتان باشد در سمپوزیوم دامپزشکی تعداد زیادی استاد دانشگاه و نوابغ از کشورهای دیگر دعوت بودند. آنها از وضع آرایش دانشجویان دختر اظهار تعجب می کردند و می گفتند. جدای از مسلمان بودنتان شما در دانشگاه وقتتان را تلف آرایش و مد آنچنانی می کنید.

همه جای دنیا دانشجو به محض وارد شدن به دانشگاه تمام هم و غمش درس و تحقیق و مطالعه است و جزء قوانین دانشگاهشان اینست که محیط دانشگاه فقط برای کار عملی است. تابلوهایی را هم در دانشگاه نصب کرده اند که مضمونش می گوید هر کس کاری آنچنانی غیر از درس دارد. بیرون دانشگاه انجام دهد پارکها محلهای مناسبی برای اینجور کارهاست. محیط دانشگاه فقط محل تحصیل و پژوهش است.

راز پیشرفت آنها در نامسلمان بودن و بی حجابیشان نیست در استفاده از وقت و منابع برای تحصیل علم است

 

باسلام

پس از یک وقفه نسبتا طولانی دوباره شروع به نوشتن می کنیم

کانون دختران اندیشه یک کانون جدید التاسیس است که تااکنون فقط در دانشگاه ما به وجود امده

هدف ما از تاسیس این کانون آگاه کردن دختران دانشجو (واحیانا غیر دانشجو) ازمسائلیست که امروزه متاسفانه گروههای فرصت طلب برای جذب آنها مطرح می کنند ونا آشنایی یا غلط پنداری ممکن است این نیروی عظیم و واقعا مقتدر را از راه اصلی منحرف کرده وبه بی راهه بکشاند.

همانطور که از اسم کانونمان پیداست ما جمعی از دختران دانشجو می خواهیم با مباحثه و مطالعه و همچنین گفتگو و تبادل نظر سوالات و شبهات خود و دوستانمان را پاسخ دهیم واز شما دعوت به همکاری می نمائیم ما را از پیشنهادات خودتون بی بهره نگذارید همین طور اگر سوال یا شبهه ای در مورد هر یک از مسائل مربوط به زنان دارید از ما بپرسید ان شا الله همه به جواب درست برسیم.

 اندر احوالات اسطوره ای کهن:
افسانه سرایان و اساطیربافان اندر حواشی کتب زردروی کهنه بوی، از شهری گفته اند مجهول الهویه و مبهم الحال و موهوم المکان، با مردمی قصیرالقد و کبیر الدماق و طویل الاشکم.
برزگ کلاهی بر سر نهاده و شامگاهان، جملگی گرد آتشی لم داده و شهره بودندی که خالی بستندی و چرند بافندی و کلاً اهل لافندی. تا گاهی که شامگاهی، همگنان، عجیب افسانه ای از خود در آوردندی مر آیندگان را که راست در آمد!!!
دروغ سرایی کلاه را در پیش روی کشیده، سر در گریبان بریده و هیبتی هم رسانیده صدایی از ته چاه گلو بیرون خزیده و حرفیدند که: آیندگان چونان مایان، وقت را نمی تلفند، گرد آتش می روند و خر می زنند و جویای دانش می شوند و حالی می برند.
دیگری ابرو در هم کشاند و انگشت نفهمی بر لب نشاند و زمزمید: همینوطری در خانه ها که جویای دانش نشوند که! نبایی پی می افکنند به بلندای ریش پیر شهرمان، این گاه را گاه دانش نام کنند و فیس کنان و جلوه گران و سور چران به آن روند.
دیگری نگاهی عاقل اندر سفید به دوان انداخت و کوک مخالف ساخت و محاسن در مشت کرد و صدا را درشت کرد که: بیچاره حالشان که ابتداش موجب غرور است و بهر طلب علوم، مسرور است و میانه اش خرور است و درس، مور است بر دیواره ی احرام و انتهاش تلف العمور است.
جوانکی محاسن پریده و در خنده غلتیده، خود را به جمع رساند و زورکی میانشان چپاند و حروف را در دهان چرخاند و در هوا پجشاند که: بی خیال، خوشا به احوالشان که اگر موی سیخ کنند ومحاسن از بیخ کنند و سرخاب سفیداب زنند و اسلوموشن راه روند، هیچ قبیله ای بالای چشمان را ابرو ننامد و این جوان سیه روزگار، اگر کلاه را اندکی کج کند و در دوشیدن کروکدیل های طویله اندکی لج کند، بر پای دار است و از بی آرویی، گلمنار.
پیری قفایش زد که: امان از جوانی. تو گر از آنان بودی، از همان ها شدی که چون بدان گاه پای نهند، سیخ مویان و بز محاسنان و فیس کنان و بزک زنان را که می دیدی جان از تن می دریدی و اندر همان ایل بوربور می چپیدی؟ چل خدا!
                                                                                                    بقیه در پست بعدی